Miejscowość położona na południowo-zachodniej części gminy. Liczba ludności wynosi ok. 340 osób. Poprzez sprzyjające uwarunkowania glebowo-przyrodnicze podstawowa funkcja jest rolnictwo.

Historia wsi sięga XIII wieku, a pierwsze informacje o Starowicach pochodzą z 1289 roku, kiedy w dokumentach wymieniono sołtysa Konrada. Do XVI stulecia wieś, podzielona na dwie części, pozostawała własnością wrocławskich biskupów. W 1556 roku właścicielem większego majątku został Wolf Rothkirch von Panthenau, którego przodkowie pochodzili z jednej spod legnickich wsi. Friedrich, syn Wenzla von Rothkirch, był założycielem jednej z linii rodzinnych, wywodzącej się ze Starowic. W posiadaniu Rotkirchów wieś pozostała do 1863 roku, a potem właścicielami była m.in. rodzina Zimmerów. Za ich czasów w majątku został zbudowany pałac, który pomimo pozbawienia go cech stylowych, przetrwał do dziś. Budowla powstała w drugiej połowie XIX wieku w stylu klasycystycznym. Założenie uzupełniał niewielki park oraz zabudowania gospodarcze. Po II wojnie światowej pałac został przekształcony i w jego wnętrzach urządzono mieszkania.

Kościół pod wezwaniem Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny został zbudowany około 1800 roku w stylu klasycystycznym, w miejscu poprzedniego, XVII-wiecznego. Jest to budowla orientowana z wieżą po stronie zachodniej. Wewnątrz znajduje się ołtarz z około 1800 roku, który w późniejszym czasie został przekształcony. Większość wystroju, jak i wyposażenia, pochodzi z XIX wieku.

W Starowicach znajduje się barokowa figura św. Jana Nepomucena z XVIII stulecia na murowanym postumencie, na którym umieszczono kartusz herbowy fundatorów pomnika.